De wens van Olivier

Begin Maart 2002 hebben we de sociale assistente van de kinderafdeling, de hoofdzuster en de Schooldirectrice van de “Clinique de l’Espérance” te Luik ontmoet. Zij hebben ons, onder andere, verteled over Olivier en zijn wens en verhaal hebben ons emotioneel sterk geraakt...

Olivier was 8 jaar toen de chirurgen bij hem een hersentumor vaststelden. Na vele maanden van chemotherapie lijkt het erop dat de tumor verdwijnt.....Gedurende 4 jaar wordt Olivier rust en een vrolijk leven gegund, totdat de tumor nog sterker terugkeert. De chirurgen kunnen niets meer doen, slechts het uitstellen van het onvermijdelijke...... Olivier heeft één passie: de mineralen. Na het zicht te hebben verloren als gevold van de tumor, droomt hij ervan nog één keer terug te keren naar Zwitserland om de mineralen aan laatste maal te voelen.

Het moet allemaal snel gaan....en we doen er alles aan om de jonge jongen en zijn familie de gewenste reis te laten ondernemen....Eén week na ons bezoek aan Luik, gaat de familie van Olivier op weg naar Martigny in Zwitserland.

Wij zullen de vriendelijkheid en behulpzaamheid van de Zwitsers niet vergeten: een privé eigenaar heeft ons zijn persoonlijke collectie getoond en het museum van Lausanne heeft zelfs zijn vitrines geopend voor onze kleine Olivier...

De grootste dank was het moment dat Olivier ons opbelde tijdens de terugreis: zéér voldaan over zijn driedaagse reis en zeer verheugd over de “schatten” die hij mee had kunnen nemen.

Enkele weken daarna verliet Olivier zijn familie, vrienden en kennissen met veel mooie herinneringen en deels uitgekomen dromen.

We zullen de mensen in de “Clinique de l’Espérance” nooit genoeg kunnen danken voor het vertrouwen dat ze ons hebben gegeven om Olivier zijn droomreis te laten maken. We danken zéér zeker ook de ouders van Olivier voor hun menselijke warmte die ze ons hebben laten voelen als ook voor hun niets ontziende steun.